Marcel Keizer die Huntelaar passeert tegen Utrecht: wat een tactische onbenul…
Wat is het toch een gedoe met die trainers tegenwoordig. Ofwel hanteren ze de foute tactiek, ofwel stellen ze niet de juiste spelers op. Marcel Keizer krijgt het voor elkaar om op beide terreinen de mist in te gaan.
Trainers zijn vaak eigenzinnige personen. Hoe meer weerstand ze krijgen, hoe fanatieker ze blijven vasthouden aan een eenmaal ingeslagen weg. Soms gaat dat goed, maar dat is niet de regel. Kijk naar Peter Bosz. Bij Ajax pakte zijn rechtlijnigheid goed uit, maar bij Dortmund dreigt het nu toch mis te gaan. Marcel Keizer is geen Bosz. Zijn opstellingen getuigen niet van standvastigheid. Bij Ajax leeft men nog steeds in de waan dat het “Ajax-systeem” kost wat kost uitgevoerd moet worden. Grote onzin natuurlijk. Wat heeft dit de afgelopen jaren opgeleverd? Vorig seizoen de finale van de Europa League? Aan dat succes lag geen systeem ten grondslag maar veel geluk, een paar spelers die boven zichzelf uitgroeiden en een trainer die niet bezweek onder de druk van bovenaf. Onder Keizer loopt het voor geen meter dit jaar. De wissels die hij toepaste in de wedstrijd tegen Utrecht waren het voorlopige dieptepunt. Zijn verklaring na de wedstrijd was lachwekkend. Dat Dolberg in de beginopstelling stond, kon ik nog wel begrijpen. Dat Dolberg en Huntelaar echter niet samen mochten spelen, zelfs niet toen de nood aan de man was, blijft absurd.
Bergkamp en van der Sar blijven Keizer steunen. Logisch, zij hebben ervoor gezorgd dat de onervaren Keizer trainer werd. Zij zijn dus medeverantwoordelijk voor de huidige situatie. Bij Ajax blijft men vertrouwen houden in het technisch hart. Wordt het echter niet eens tijd dat dit hart volledig vervangen wordt? Weliswaar een zware operatie, maar in het belang van de patiënt absoluut noodzakelijk!
