De media hebben willens en wetens alle ophef rondom het medisch dossier van Abdelhak Nouri veroorzaakt. Schaamteloze journalistiek…
Dat de ouders van Abdelhak Nouri recht hebben op de waarheid rond het trieste voorval met hun zoon staat buiten kijf. De rol van de media is echter discutabel. Je kunt het schaamteloos noemen, maar nog storender is de hypocrisie rond de hele berichtgeving.
Internet en de sociale media hebben onze informatievergaring totaal veranderd. De privacy van mensen ligt op straat – ook vaak door eigen schuld – en gebruikers ventileren via Facebook of Twitter over elk onderwerp wel hun mening. De reacties zijn vaak emotioneel, hetgeen zelfs leidt tot racistische, beledigende of kwetsende opmerkingen. Het is maar de vraag of lezers nog wel de nuance kunnen zien. Des te belangrijker is het dat de traditionele media zoals krant en tv in hun berichtgeving niet de emotie centraal stellen. De praktijk is echter anders. Emoties worden juist gebruikt, omdat dit een positief effect heeft op het aantal lezers en kijkers.
Goede onderzoeksjournalistiek is van belang om misstanden aan de kaak te stellen. Dit is zeker belangrijk bij zaken van openbaar belang. Wanneer het zaken in de privésfeer betreft, zou een terughoudende opstelling gepaster zijn. Dit betekent niet dat zaken doodgezwegen moeten worden. In het geval Nouri zien we echter het andere uiterste. De kranten staan vol over de gang van zaken rond het voorval. Tal van deskundigen mogen hun mening geven. De woordvoerder van de familie en een advocaat doen hun verhaal bij Jinek. Heel sterk wordt nu de focus gelegd bij wat er eventueel fout is gegaan nadat Nouri de hartstilstand kreeg en of hij wel goed door Ajax is ingelicht over de eerder ontdekte hartafwijking. Een juridisch gevecht zal wellicht volgen. En het slachtoffer, Abdelhak? Helaas zal alle discussie en juridische strijd niets aan zijn toestand verbeteren. De grote media-aandacht is vooral goed geweest voor de lees- en kijkcijfers!