De FIFA 20 game zit vol met gokelementen en moet verboden worden!
Deze keer: Vóór de stelling!
In mijn jeugd waren er geen voetbalgames, maar speelden we zelf voetbalwedstrijden na op een van de vele voetbalveldjes. Spelcomputers waren er óók nog niet, toen we later bij Fin van Simons op de voetbalkast en bij Betje en de Willie Bar op de flipperkast speelden. Pas jaren later kwamen de eerste MS-DOS computers voor thuisgebruik op de markt en verschenen ook de eerste games. Grafisch waren die spellen totaal niet te vergelijken met de huidige.
Op tv werd uitgebreid aandacht besteed aan de lancering van de nieuwste versie van het populaire FIFA-voetbalspel. Omdat de schoorsteen moet blijven roken bij spelmaker EA, verschijnt elk jaar een nieuwe uitgave. In praatprogramma’s mochten de twee nieuwe commentatoren in FIFA 20, Jeroen Grueter en Sierd de Vos hun ervaringen bij het inspreken van het commentaar met ons delen. Het leek alsof de twee mannen het hoogtepunt van hun carrière hadden bereikt. Dank je de koekoek, ze zullen er een aardige cent aan hebben overgehouden. De beelden die te zien waren van FIFA 20 zagen er gelikt uit. Ik kan me goed voorstellen dat de jeugd massaal valt voor het spel.
Het probleem met FIFA 20 zit in de spelerskaarten die je in het spel kunt kopen. Je weet namelijk niet van tevoren of de gewenste spelerskaart in het setje kaarten zit dat je koopt. Het blijft een gok. Voor zeldzame spelers kun je veel geld kwijt zijn. Op internet is er een handel ontstaan in deze kaarten. EA vergelijkt het kopen van de spelerskaarten met het kopen van verrassingseieren waarin een speeltje zit. Dat is klinkklare onzin. De verleiding in FIFA 20 is natuurlijk veel groter dan bij het verrassingsei dat ouders af en toe voor hun kids kopen. EA verdient trouwens meer aan de digitale diensten zoals de spelerskaarten dan aan de verkoop van de spellen.
Door spellen als FIFA 20 hokt de jeugd tegenwoordig achter hun computerscherm in plaats van buiten te spelen. Andere tijden, andere gewoontes. Dat FIFA 20 de jeugd aanzet om te gokken en geld uit de zak klopt, is echter een kwalijke zaak die aangepakt moet worden. In België heeft EA de verkoop van spelerskaarten uit het spel moeten halen. Dat moet in Nederland ook gebeuren. EA zal balen, want wie slacht nu graag de kip met de gouden eieren?!
En wat vindt Frank (tegen de stelling)?:
Ik ben tegen: niet zo zeer tegen het gokken, maar vooral tegen het verbieden ervan. Je hoeft echt geen doorgewinterde opvoedkundige te zijn om te weten dat verbieden vrijwel altijd een averechts effect heeft. Belonen werkt veel beter, zoals laatst ook weer werd bewezen in de gemeente Zwartwaterland waar automatisch een paar cent aan een goed doel werd gedoneerd voor iedere passerende auto die zich aan de toegestane 30 km hield.
Laat ik vooropstellen dat ik veel van voetbal weet, maar dat de hele FIFA/Playstation-wereld een compleet vreemde voor mij is. De motoriek van een 50-plusser leent zich daar nu eenmaal niet voor. Mijn handen zijn getraind voor het 10-vingerig beroeren van het klavier om regelmatig deze stukjes naar Pingelieër-headquarters te sturen, of het behendig links- of rechtshandig bespelen van de skinflute desnoods, maar met een controller kunnen zij absoluut niet uit de voeten en wordt het één groot deerniswekkend drama. Termen als pay-to-win, noobs en virtuele munten zeggen mij al helemaal niks, maar ik kan me voorstellen dat dit een aanlokkelijk effect heeft op de jeugd van tegenwoordig. Bittere noodzaak waarschijnlijk ook, want er is tegenwoordig wel een jackpot voor nodig om als startende jongeling voor een koopwoning in aanmerking te komen. Leven en laten leven…. gokken en laten gokken is mijn devies: het besef dringt vanzelf wel door als er al twee weken achter elkaar bruine bonen uit blik worden gelepeld en men genoodzaakt is om voor de Sinterklaascadeautjes bij de Voedselbank aan te kloppen: een les waar zij uiteindelijk hun leven lang profijt van zullen hebben. Mijn vader heeft mij dit al vroeg bijgebracht: van het geld dat hij wekelijks naar de Duitse lotto overmaakte hadden wij een aardige middenklasser kunnen rijden in plaats van de opeenvolgende Dafjes – 33, 44, 55, 66, 77, wie is er niet groot in geworden? -. Iedere week zaten we zonder geweer aan de buis gekluisterd om naar die fascinerende balletjesmachine te kijken en wisten keer op keer al na twee nummertjes dat de zilvervloot de Brugweg voorbij zou varen. Ik koop tegenwoordig daarom zelf mijn stroopwafels en Ben & Jerry-ijs, want dat is veel en veel voordeliger dan wachten op de postcodeloterij. Eens te meer het bewijs dat ervaringsgericht onderwijs het beste en meest beklijvende resultaat biedt. Dus laat jonge gamers de deksel van de lootbox vooral maar eens flink op hun neus krijgen.