Ruud Vormer moet niet zeiken; als hij goed genoeg is zal Philippe Clement hem opstellen!
Deze keer: tegen de stelling!
Het jaar 2021 eindigt in mineur. Door de lockdown zijn het voor Nederlanders geen vrolijke feestdagen. Dat de Pingelieër het jaar afsluit met een column over Ruud Vormer, past in dit plaatje. Ook Vormer zal met gemengde gevoelens aan de kerstdis hebben gezeten.
Wanneer er een conflict is tussen een trainer en een speler, heb ik vaak de neiging om voor de speler te kiezen. Het is de speler die een trainer groot maakt en niet andersom. Toch ben je als speler overgeleverd aan de nukken van een trainer. Ziet die het niet in je zitten, ondanks dat je de sterren van de hemel speelt, dan kun je een vaste plek in het team vergeten. Ook financiële belangen bepalen vaak het lot van een speler. Ajax dacht een slaatje te slaan uit een transfer van Neres en contracteerde alvast Berghuis. Toen Neres toch in Amsterdam bleef, belandde de Braziliaan op de bank ondanks dat hij een betere rechterspits is dan Berghuis. Dat inzicht is inmiddels ook doorgedrongen in Amsterdam en dus mag Neres weer af en toe opdraven als vervanger van Antony en heeft Berghuis een plekje op het middenveld gekregen.
Vormer was in zijn periode in de Eredivisie een modale speler. Te goed voor Roda JC, maar bij Feyenoord redde hij het niet. Dat hij daarna bij Club Brugge wel rendeerde, aanvoerder werd en zelfs de Gouden Schoen in ontvangst mocht nemen, was een verrassing. Vormer was weliswaar belangrijk voor zijn team, maar het zegt ook veel over de Belgische competitie. Het Belgische voetbal zit de laatste jaren namelijk in een behoorlijke dip. De clubs presteren niet goed in de Europese competities en dan zijn er ook nog de kwesties die naast het veld spelen. In de Jupiler Pro League zijn veel incidenten met supporters en er gaan ook verhalen rond over witwaspraktijken en matchfixing. Gelukkig heeft het nationale team de laatste jaren de eer voor België hooggehouden.
Ruud Vormer is niet op zijn mondje gevallen en durft tegen de mening van de trainer in te gaan. Dat valt te prijzen, maar het lijkt erop dat Philippe Clement hiermee niet kan omgaan. Misschien leidt het ertoe dat Vormer al tijdens de komende winterse transferperiode afscheid neemt van Club. De Belgen hebben trouwens een prachtig woord voor deze transferperiode: wintermercato. Ook in Nederland is deze wintermercato, net zoals de ‘supermercato’, gewoon geopend tijdens de lockdown. Een terugkeer van Vormer naar zijn geboorteland is dus niet uitgesloten.
Een gelukkig en gezond 2022 gewenst!
En wat vindt Frank (vóór de stelling)?:
Sinds mijn aantreden bij de Pingelieër zoek ik een excuus en aanknopingspuntje om mijn andere onbezoldigde functie ter sprake te brengen, namelijk het ambassadeurschap van de KVKBF, ofwel de Koninklijke Vlaamse Krachtbalfederatie, net als Club gevestigd te Brugge. Deze stelling komt na al die jaren dus als een geschenk uit de hemel en het nu volgende promopraatje rechtvaardigt bovendien mijn onkostendeclaraties die regelmatig bij de KVKBF op de deurmat vallen. Komt het ook even mooi uit dat deze rubriek tegenwoordig gretig door onze zuiderburen wordt verslonden dankzij het magazine De Witte Duivel.
Minimaal 10 jaar ouder dan onze voormalige international Ruud Vormer was ik toen ik in Brugge werd ingewijd in het krachtbal, zeer populair in West-Vlaanderen en eigenlijk ook de enige plek ter wereld waar deze sport wordt beoefend in wereldsteden als Loppem, Sijsele, Koekelare en Zwevezele. Krachtbal speel je vier tegen vier bij voorkeur op een modderig veld en is een kruising tussen volleybal en trefbal, maar dan wel met een medicijnbal van pakembeet 5 kilo. Deze officiële sport is begin jaren 60 ontwikkeld door de Brugse leraar lichamelijke opvoeding Etienne Schotte en schijnt na zwemmen spiertechnisch gezien een van de meest verantwoorde disciplines te zijn. Dat idee kreeg ik allerminst toen ik op die gedenkwaardige zaterdagochtend in Male Hoek de bal die Wannes Compernolle op mij afvuurde probeerde te vangen en terstond drie meter naar achteren werd gekegeld om vervolgens headfirst kennis te maken met de West-Vlaamse drek. Hilariteit alom, maar het herstel was krachtig & prachtig en werd beklonken met een achterwaartse worp die voor dubbele punten zorgde. 
Mijn reputatie was in één ochtend gevestigd en sindsdien ben ik verzekerd van een basisplaats voor het leven en tracht ik met weinig succes de sport te internationaliseren.
Moraal van dit verhaal is dat Ruud Vormer inderdaad niet moet zeiken, daar hebben ze in België sowieso al iemand 24/7 voor aangesteld. Zodra het voetbal bergafwaarts gaat kan deze harde werker beter zijn zegeningen tellen en net als mij op zoek gaan naar een alternatieve sport om furore te maken. En er zijn nog volkssporten te over in het bovenstebeste Vlaanderen, zoals krulbollen, struifvogelen of paapgooien. Maar voordat je je cold turkey in de strijd werpt, lees wel even de spelregels er goed op na.
Een fijne jaarwisseling en veel geluk in 2022 allemaal.