Kappen met koppen in het voetbal: het is veel te gevaarlijk!
Deze keer: Tegen de stelling!
Het was een running gag geworden tijdens mijn werkzame leven. Als een medewerker me herinnerde aan een uitspraak uit het verleden en ik me die niet direct voor de geest kon halen, zei ik altijd gekscherend: ‘Je weet dat ik vroeger voetballer was en veel heb gekopt.’
De discussie over het koppen laaide weer op nadat in Engeland diverse oud-internationals van het team dat in 1966 wereldkampioen werd, te maken kregen met hersenziektes. Tot die oud-spelers behoorden Bobby en Jack Charlton en Nobby Stiles. De laatste twee zijn in 2020 overleden. Nu herinner ik me Stiles als de speler die altijd wel een voortand miste na een wedstrijd. Het zal weinig met koppen te maken hebben gehad, meer met zijn ongebreidelde vechtlust. Wellicht dat hij daardoor vaker tegen een elleboog aanliep. 
Bobby Charlton was een middenvelder die zijn voeten liet spreken, ook niet echt een kopper dus. Jack Charlton (bijnaam: De Giraffe) was een verdediger die wél vaak koppend redding moest brengen. Hij was echter niet technisch aangelegd, daarom vrees ik dat de ballen vaak pardoes op zijn hoofd belandden, temeer omdat hij ook langer was dan de rest.
In Engeland mogen kinderen tot 12 jaar nu niet meer koppen op de training. De KNVB vindt juist dat kinderen de techniek moeten aanleren om veilig te kunnen koppen. Ofschoon ik afgelopen jaar wel eens getwijfeld heb aan de Nederlandse aanpak van een medisch probleem, geef ik nu wel de voorkeur aan de aanpak van de KNVB. Kinderen vanaf 10 jaar laten koppen, moet kunnen. Natuurlijk voorzichtig opbouwen met lichte ballen. Bij koppen is timing het belangrijkste. Op tijd de lucht ingaan en de bal op het juiste moment raken. Heb je dit onder de knie dan is een paar keer koppen tijdens een training of wedstrijd geen probleem lijkt me.
Als kind speelden we vaak een voetbalspelletje waarbij alleen kopgoals telden. We waren met zijn drieën. Eentje in het doel en van de twee anderen gaf de ene de voorzet en moest de ander met het hoofd scoren. Na een bepaalde tijd werd van rol gewisseld. Prima oefening: alle drie leerden we een beetje keepen, een voorzet geven en koppen. De naam van het spelletje weet ik helaas niet meer. Potverdorie, zouden die Engelsen dan toch gelijk hebben?!
En wat vindt Frank (vóór de stelling)?:
Zo maar wat redenen om te kappen met koppen, zoek maar uit of voeg zelf nog eentje toe, it’s a free world after all
1. Als het de bedoeling was om hoofd -of handen te gebruiken, dan had men dit spelletje vast een andere naam gegeven….alsof de varren het nog niet druk genoeg hebben
2. De beroemdste en meest iconische kopstoot was niet eens tegen een bal, ook al behoorlijk foute boel
3. Laten we vooral rekening houden met onze jeugd, waar de hersencellen toch al niet overvloedig aanwezig zijn vanwege een chronisch tekort aan leesvoer en overmaat aan geestdodend getiktok. Het is wetenschappelijk bewezen dat iedere kopbal een deuk slaat in de grijze massa, vandaar dat ik vroeger meestal wegdook bij naderende kogels uit de lucht, zeker wanneer dit strakke voorzetten van Paul Vogels betrof en mijn haar op dat moment nog strak in de plooi zat. Deze zorgvuldigheid heeft er ongetwijfeld toe geleid dat ik het zover heb geschopt (haha) in de voetballerij en tegenwoordig als wijze man in binnen- en buitenland furore maak. Er waren ook spelers die er volop inkleunden en telkens weer frontaal de confrontatie met het leer aangingen. Zij hebben dit op latere leeftijd flink moeten bekopen; Willem Engel is misschien wel het bekendste voorbeeld hiervan. Een alternatief voor de kwetsbare jeugd van tegenwoordig is inderdaad het dragen van een helmpje….toegegeven: niet bijster sexy, maar kom op zeg……alsof een onderbroek onder de douche dat wel is?!
4. ….