Hoe gekker het kapsel van Ryan Babel, hoe beter hij gaat voetballen!
Deze keer: Vóór de stelling!
Eerst was er commotie over de hoed van Memphis. Nu vinden mensen weer iets van het haar van Ryan Babel. Onder het mom dat deze voetballers een voorbeeldfunctie hebben, worden ze in de media aangepakt. Als we het over voorbeeldfunctie hebben dan past die toch meer bij een burgemeester. Maar wat zien we? De ene beschermt haar zoon en spreekt van een ‘nepwapen’, de andere verzwijgt dat ze een huis heeft gekocht van een ambtenaar waarmee een zakelijke relatie bestond en de derde liket een ongepast Facebook-filmpje. Laten we ons dan alsjeblieft geen kopzorgen maken over een hoed en het roodgeverfde haar van een voetballer.
Het kan raar lopen in het voetbal. Een aantal jaren geleden liep Babel met de ziel onder de arm rond bij Hoffenheim. In die tijd had ik niet gedacht dat diezelfde speler nog ooit van grote waarde zou zijn voor Oranje. Babel toont echter aan dat het wel goed zit met zijn doorzettingsvermogen. Na een goede start bij Ajax wilde het daarna maar niet vlotten met zijn carrière. Naast Liverpool en Hoffenheim speelde hij ook voor Kasımpaşa en Al Ain. Hij zal er dik verdiend hebben, maar normaliter kies je aan het einde van je carrière voor zo’n clubs. Bij Beşiktaş hervond hij een paar jaar geleden de weg terug en hij zet dit nu voort bij Galatasaray. Opvallend is dat die wederopstanding begon, nadat Babel zijn haar liet verven. De keuze voor de aparte haarkleur geeft aan dat hij bulkt van het zelfvertrouwen. Dat zie je ook terug in zijn spel. In de laatste interlands behoorde hij tot de betere spelers. Zo spelend, is hij een vaste waarde voor Koeman.
Door Babel weet ik nu eindelijk waar het in mijn voetbalcarrière misgegaan is. Het was mijn haar! Altijd dezelfde kapper, altijd hetzelfde kapsel. Nooit rondgelopen met een kaalgeschoren kop, nooit een kleurspoelinkje gehad. Waarom kwam ik destijds niet op het idee om mijn haar ‘RIOS-rood’ te verven? Misschien had het míjn carrière ook wel een boost gegeven. Sinds een aantal jaren is dat haar trouwens ook zonder spoeling van kleur veranderd: ’seniorengrijs’!
Deze keer: Vóór de stelling!
Eerst was er commotie over de hoed van Memphis. Nu vinden mensen weer iets van het haar van Ryan Babel. Onder het mom dat deze voetballers een voorbeeldfunctie hebben, worden ze in de media aangepakt. Als we het over voorbeeldfunctie hebben dan past die toch meer bij een burgemeester. Maar wat zien we? De ene beschermt haar zoon en spreekt van een ‘nepwapen’, de andere verzwijgt dat ze een huis heeft gekocht van een ambtenaar waarmee een zakelijke relatie bestond en de derde liket een ongepast Facebook-filmpje. Laten we ons dan alsjeblieft geen kopzorgen maken over een hoed en het roodgeverfde haar van een voetballer.
Het kan raar lopen in het voetbal. Een aantal jaren geleden liep Babel met de ziel onder de arm rond bij Hoffenheim. In die tijd had ik niet gedacht dat diezelfde speler nog ooit van grote waarde zou zijn voor Oranje. Babel toont echter aan dat het wel goed zit met zijn doorzettingsvermogen. Na een goede start bij Ajax wilde het daarna maar niet vlotten met zijn carrière. Naast Liverpool en Hoffenheim speelde hij ook voor Kasımpaşa en Al Ain. Hij zal er dik verdiend hebben, maar normaliter kies je aan het einde van je carrière voor zo’n clubs. Bij Beşiktaş hervond hij een paar jaar geleden de weg terug en hij zet dit nu voort bij Galatasaray. Opvallend is dat die wederopstanding begon, nadat Babel zijn haar liet verven. De keuze voor de aparte haarkleur geeft aan dat hij bulkt van het zelfvertrouwen. Dat zie je ook terug in zijn spel. In de laatste interlands behoorde hij tot de betere spelers. Zo spelend, is hij een vaste waarde voor Koeman.
Door Babel weet ik nu eindelijk waar het in mijn voetbalcarrière misgegaan is. Het was mijn haar! Altijd dezelfde kapper, altijd hetzelfde kapsel. Nooit rondgelopen met een kaalgeschoren kop, nooit een kleurspoelinkje gehad. Waarom kwam ik destijds niet op het idee om mijn haar ‘RIOS-rood’ te verven? Misschien had het míjn carrière ook wel een boost gegeven. Sinds een aantal jaren is dat haar trouwens ook zonder spoeling van kleur veranderd: ’seniorengrijs’!
En wat vindt Frank (Tegen de stelling)?:
Hebben we eindelijk een stelling die ter zake doet, is het mijn beurt om die onderuit te halen. Hiertoe ben ik in mijn foto-archief gedoken en vond al snel een team vedetten waar de kapsels bepaald niet gek of exotisch waren. Geen kleurtjes, noch gel of hair-art, maar zo puur als alleen de natuur kan zijn, daarmee deze bewering meteen geloochenstraft:
Eerlijk gezegd denk ik dat dit zelfs het geheim was achter deze vechtmachine onder de bezielende leiding van Willy Rohs. Vooruit….. er zat een hier en daar een blonde tussen, een rode en zelfs eentje met krullen, maar verder straalde deze ploeg een uniformiteit uit waar een Midden-Amerikaanse guerillabeweging zenuwachtig van zou worden. Zelfs de keeper hulde zich in het clubgroen (?!) om niet al te veel op te vallen. Toch twee dissonanten: Theike Stoffels, die we niet hadden toegelaten tot onze prenatale groepsapp, zodat hij iedere week met een afwijkend tenue ten tonele verscheen. En Willem Vissers, hier links op de foto met haar, twee extra oren en zondagse kleren, die absoluut niet vies mochten worden. Hij voorzag ons buitenaardse spel die dag van commentaar en dat beviel van beide kanten zo goed dat de rest geschiedenis is. Architect van de getoonde kapsels was Harie Schoenmakers, herenkapper op de Houtstraat, waar we ieder kwartaal onder zware ouderlijke pressie naartoe werden gestuurd. In een razend tempo liet hij schaar en kam tussen zijn handen dansen en snoeide zonder pardon ons idee van Rock&Roll en New Wave terug naar betamelijke proporties. De prestaties leden daar allerminst onder, het levende bewijs dat je mét bloempotcoiffures en zonder lichaamsversieringen evenzeer furore kunt maken binnen de lijnen.
Al die malligheid – zie bijv. https://www.upcoming.nl/zwoebe/2671/de-10-voetballers-met-het-meest-idiote-kapsel – is dus nergens voor nodig. Hooguit dat je directe tegenstander een rolberoerte krijgt of in een lachstuip schiet als hij een tijgernootje of roze kauwgombal op zich af ziet stuiteren.