Ron Jans, uit het land van Sinterklaas en Zwarte Piet, had niet moeten opstappen bij Cincinnati!
Deze keer: Vóór de stelling!
Ron Jans heeft geen Maxima aan zijn zijde. Die had met de opmerking: ‘Hij was een beetje dom’, de hele discussie uit de wereld geholpen. Nu kwam Jans echter in de problemen, want in Amerika is het gebruik van het N-woord uit den boze. Is het wel allemaal zo zwart-wit?
De kwestie ‘Jans’ komt op een moment dat de KNVB besloten heeft de komende jaren miljoenen euro’s uit te geven aan de bestrijding van racisme binnen het voetbal. Racisme is in Nederland een thema dat veel discussie oplevert. De kloof tussen personen die racisme aan de kaak stellen en anderen die het allemaal maar onzin vinden, wordt steeds groter. Twitter en Facebook bieden beide partijen de mogelijkheid om hun (vaak) extreme meningen te ventileren. Zoals vaker op sociale media het geval is, leidt dat ook hier tot ongefundeerde reacties. De nuance in de discussie is helemaal weg.
Ron Jans is een trainer die niet wars is van publiciteit en graag iedereen te vriend houdt. Dat zal ook de reden zijn geweest dat hij meezong met ‘zijn jongens’. Daarnaast hanteert hij vaker psychologie van de koude grond om een team op scherp te zetten. Ook dat begrepen ze in Amerika niet zo goed. Op tv hoor ik mensen die Jans kennen, vertellen dat hij geen racist is. Ik ga er nog steeds van uit dat het alleen maar een onbezonnen actie was van Jans om het N-woord te gebruiken. Daarom had hij niet zelf hoeven op te stappen. Excuses waren uiteraard wel op hun plaats, wetende hoe gevoelig het gebruik van het bewuste woord ligt in Amerika. Ongetwijfeld had de leiding hem dan evengoed ontslagen, omdat anders het gros van de sponsors van de club zich had teruggetrokken. Zo werkt dat in Amerika, het land waar men valt over het gebruik van het N-woord, maar waar minderheden het moeilijk hebben en de president het belachelijk vindt dat een Zuid-Koreaanse en geen Amerikaanse film de Oscar heeft gewonnen.
Ron Jans moet blij zijn dat hij terug is in Nederland. Weliswaar het land van Zwarte Piet, maar uit díé discussie moet met wederzijds begrip en een beetje gezond verstand toch uit te komen zijn. In het Drentse Tynaarlo kan Jans ondertussen de rollercoaster van emoties – waarin hij door zijn onhandig optreden in Amerika is terechtgekomen – verwerken.
En wat vindt Frank (tegen de stelling)?:
Eén woord, zesduizend kilometer verderop…….pagina’s en talkshows zijn er inmiddels mee gevuld; eens te meer een bewijs dat een vonkje tegenwoordig razendsnel tot een uitslaande brand kan uitgroeien. Oefen- en bovenal schoolmeester Ron Jans had dit niet kunnen bevroeden. Hij heeft er goed aan gedaan om de eer aan zichzelf te houden, want de geest was niet meer terug in de fles te krijgen. Sinds het land wordt geregeerd door een oranje monster is de Amerikaanse samenleving mijlenver van het padje geraakt en zijn de nuance en het gezonde verstand, toch al niet in ruime mate aanwezig, nog schaarser geworden. Het is wrang dat juist het meezingen van een lied deze liefhebber van pure Amerikaanse muziek de das heeft omgedaan. Jans belandde in een storm die hij in de verste verte niet zag aankomen en waar zelfs zijn vrouw Neeltje nauwelijks tegen bestand was. Waar is de tijd gebleven dat je in de kleedkamer vrijelijk je hart kon luchten en gram spuien, zonder dat Jan & alleman daags erna in geuren en kleuren op hoogte was? Er ging zelfs een helende werking van uit, want wij hadden geen dure psychiaters of gespreksgroepen nodig en zadelden de maatschappij niet op met extra zorgkosten. Bij onverkwikkelijkheden werd er meteen iets van gezegd, desnoods op losgeslagen, en daarmee was de kous af.
Ron Jans maakte de juiste keuze door uit deze boze droom te stappen. En waarom zou je ook tussen die maffe Yanks willen blijven zitten als de Amerika-belevening hier in eigen land eenvoudig na te bootsen is. Rij met je motor door de weidse vlaktes van Oost-Groningen, luister naar de prachtige americana op 40upradio.nl uitgezocht door onder meer Mart Smeets en Johan Derksen. En voor het ware wildwest-gevoel kan ik een paar Haagse stadsdelen aanbevelen. Mocht het bloed écht nog kruipen waar het niet gaan kan, neem dan deze Americaanse 4e klasse zondagamateurs onder je hoede. Kwalitatief gezien minstens vergelijkbaar met die cowboyclub uit Cincinnati en zeker zo gezellig in kantine én kleedkamer: