Leonid Slutsky moet gewoon kunnen zeggen wat hij wil. Jammer dan KNVB, jammer dan Gözübüyük!
Deze keer: Vóór de stelling
Al dansend kwam Slutsky de Eredivisie binnen. Het filmpje waarin hij te zien is als een beer die op hete kolen danst, zorgde ervoor dat de Rus al snel een paljas werd genoemd. In Nederland hebben we een ander beeld bij een trainer. Gekke fratsen worden alleen van Louis van Gaal geaccepteerd. Een trainer moet autoriteit uitstralen en daarnaast goed kunnen communiceren. Vooral de contacten met de pers moeten soepel verlopen. Af en toe een grapje is mooi meegenomen. Uitstraling is tegenwoordig belangrijker dan kennis. De Nederlandse trainer die echter het minst voldoet aan dit profiel, weet dit seizoen met Ajax de halve finale van de Champions League te bereiken en wordt wellicht ook landskampioen. Hij zet hiermee de ‘kenners’ mooi voor schut.
Buitenlandse trainers hebben het niet gemakkelijk in Nederland. Dat was in het verleden het geval bij McClaren, Preud’homme en Hyballa en je ziet het nu ook bij Wormuth en Slutsky. We vinden hier nog steeds dat er niets boven een Nederlandse trainer gaat. De huidige resultaten van Nederlandse trainers in het buitenland tonen aan dat we dat standpunt toch maar eens moeten bijstellen.
Slutsky probeert al het hele seizoen de aardige Rus uit te hangen. Na de wedstrijd tegen PSV gingen echter alle remmen los bij onze Leonid. Ik vond het heel vermakelijk. ‘Niet slim’, was het meest gehoorde commentaar van de analisten. Daar krijg je dan dik voor betaald, voor zo’n nietszeggende opmerking. Nee, natuurlijk was het niet slim, maar mag een trainer ook zijn emotie tonen na een wedstrijd waarin zijn team duidelijk werd benadeeld? De KNVB kende geen genade en schorste de Rus. De bond duldt geen kritiek, ook al is deze terecht.
In de week na het voorval verzorgde Slutsky een training bij een jeugdteam waarin een ziek, tienjarig jongetje speelt. Slutsky had de jongen ontmoet bij een bezoek van Vitesse aan een ziekenhuis. De jongen had de dag van zijn leven. Van mij mag Slutsky vaker uit zijn slof schieten. Bij Slutsky en de zieke jongen zag je emotie. De KNVB hanteert daarentegen alleen maar kille regels!
En wat vindt Frank (Tegen de stelling)?:
In mijn jonge jaren waren de exoten in de Eredivisie op één hand te tellen. Spelers luisterden over het algemeen naar namen als Klaas Plat, Kees Kwakmaar, Flip Stapper en Douwe Dabbert. Knowhow op tactisch vlak was echter een schaars goed en clubs waren vaak genoodzaakt om hun trainer uit den vreemde te halen: Georg Kessler, Ernst Happel, Spitz Kohn, Kurt Linder, de namen liggen voor het oprapen. Voor ons zuiderlingen was het buitenland toentertijd des te omvangrijker, want iedereen die niet ‘plat kalde’ werd als zodanig betiteld. De meest in het oog springende coach was Barry Hughes. De Welshman stond bekend om zijn grappige accent en iconische pet met daaronder een kalende vlakte in afwachting van een kamerbreed tapijt.
Ook hij nam geen blad voor de mond als hij onrecht vermoedde bij het arbitrale trio, destijds verstoken van elektronische hulpmiddelen. Dit liet de Brit in woord en gebaar blijken en durfde het zelfs aan om de grensrechter opzichtig zijn bril aan te bieden. Zijn rolfluitje is eveneens legendarisch:
Schande werd er destijds over gesproken. En het is natuurlijk zo dat we de jeugd niet vroeg genoeg respect kunnen bijbrengen voor autoriteit. Maar die tijd schreeuwde erom dat er mensen waren die in opstand kwamen tegen het establishment.
Tegenwoordig hebben we ruim voldoende goed geschoolde trainers van eigen bodem en is er geen enkele reden om ze van ver te halen. En of ze nu uit binnen- of buitenland komen: het is geenszins meer goed te praten om zo tekeer te gaan tegen het gezag. In deze tijd waar iedereen roept en kakelt wat hem of haar te binnen schiet, moeten coaches zich beheersen en het goede voorbeeld geven. Zeker nu zij weten dat de arbitrage dankzij de moderne technieken onfeilbaar is. Ik vrees dat hier veel meer achter zit en het zou me niet verbazen dat de Russische geheime dienst de heren Slutsky en Yoravintskiy erop uit heeft gestuurd om onze samenleving van binnenuit te ontwrichten: een listig tegengif tegen de ‘Doeslief’-campagne waar nota bene onze vriend Gözüböyük in figureert. Kortom, AID wees alert en bij het eerstvolgende vergrijp: per kerende post naar Oost-Siberië, want ik heb het angstige vermoeden dat die twee hier niet naartoe zijn gekomen om gezellige Carnavalskrakers uit te brengen.