Robert Lewandowski had de Gouden Bal moeten winnen!
Deze keer: vóór de stelling!
Tegen het einde van een jaar verschijnen altijd diverse ranglijstjes. Het lijkt of het er elk jaar meer worden. Na publicatie ontstaan ook meteen de discussies. Dat komt omdat subjectieve beoordelingen de rangschikking bepalen. Bij het lijstje van in 2021 overleden ex-voetballers was dat niet het geval. De volgorde was bepaald door de maand van overlijden: geen discussie mogelijk.
De invloed van een subjectief jury-oordeel kwam duidelijk naar voren op Nieuwjaarsdag tijdens de Vierschansentournee in Garmisch-Partenkirchen. De Duitser Eisenbichler sprong afstanden van 141 en 143,5 meter. De Japanner Kobayashi kwam tot sprongen van 143 en 135,5 meter. Wie nu denkt dat de Duitser, die bij elkaar geteld 6 meter verder had gesprongen, winnaar van de wedstrijd werd, heeft het mis. Er is namelijk bij skispringen ook een jury aanwezig en die beoordeelt de houding van de skispringer tijdens zijn vlucht en ook de manier waarop de landing plaatsvindt. Door een hogere puntenscore op deze onderdelen werd de Japanner toch tot winnaar uitgeroepen. Vreemd, het is toch skispringen en geen schoonspringen? Stel je voor dat bij wielrennen ook gekeken werd naar de houding op de fiets. Gegarandeerd dat Bauke Mollema nooit een wedstrijd had gewonnen.
Bij het bekijken van de lijst met winnaars van de Gouden Bal sinds 1956, valt op dat de echte goalgetters er maar bekaaid afkomen. De in 2021 overleden Gerd Müller was een van de uitzonderingen. Meestal valt de keuze op spelbepalende spelers. Dat zal best in veel jaren een goede keuze zijn geweest, maar het laat onverlet dat andere type spelers ondergewaardeerd worden. Voor keepers is het zelfs vrijwel onmogelijk om in de prijzen te vallen. De enige keeper die de prijs ooit mocht ontvangen, was Lev Yashin.
Niet Lewandowski maar Messi werd dus in 2021 winnaar van de Gouden Bal. En waarom? Het kan niet zijn geweest voor zijn prestaties in het laatste jaar bij Barcelona. Het was ook niet omdat hij bij PSG een overdonderende start maakte. Het meest opvallende daar, was zijn optreden als muurligger. De keuze kan dus alleen maar gebaseerd zijn op het feit dat hij met Argentinië winnaar werd van de Copa America. Misschien heeft het feit dat hij nu in Parijs speelt ook nog wel een rol gespeeld. Per slot van rekening is de organisatie van de verkiezing in handen van France Football. Hoe het ook zij, in het jaar waarin hij het doelpuntenrecord van Gerd Müller uit de boeken schoot, was Lewandowski de enige terechte winnaar geweest van de Gouden Bal.
En wat vindt Frank (tegen de stelling)?:
Ik neem jullie mee terug naar de tijd dat Buk Jr het achtervoegsel nog met recht droeg en zijn debuut had gemaakt in de F-jeugd – want zo heette dat toen nog – van een van de vele Haagse voetbalverenigingen met een fantasierijke drieletterige afkorting. Kort na ieder potje werd het resultaat doorgebeld naar oma in Peij. Het waren vaak de spreekwoordelijke F-jes uitslagen, waarop onlosmakelijk de vraag volgde hoe vaak haar enige en dus favoriete kleinzoon had gescoord. Dit aantal werd vertaald in klinkende munt, dwz een dubbeltje per doelpunt, waarmee de spaarpot soms flink werd gespekt. Deze regeling, hoe lucratief ook, kwam de teamspirit allerminst ten goede: afspelen naar een ploeggenootje dat er beter voor stond, ho maar, en nog effe een tikkie geven tegen een bal die de doellijn al bijna was gepasseerd….van die dingen. Het moge duidelijk zijn dat wij als opvoeders met een hoog verantwoordelijkheidsbesef deze regeling op zeker moment de nek om hebben gedraaid, waarbij de waterlanders onpedagogisch werden afgekocht met een royale compensatieschikking (70% van het verwachte omzetverlies na het herfstkampioenschap). Dit heeft zich uitbetaald in oogstrelende combinaties en een aantal vriendschappen voor het leven. Een goed voorbeeld doet goed volgen, vandaar dat ik tezelfdertijd ook mijn eigen scoringsdrift aan de wilgen heb gehangen. Een belangrijke stap die ik iedereen van harte mag aanbevelen, wat een verademing is dat zeg! De samenleving zal er op den duur ongetwijfeld ook flink van opknappen.
In het licht van dit voorgaande is het dus een prima keuze geweest om de Gouden Bal niet aan Robert Lewandowski toe te kennen. Het zou een verkeerd signaal zijn naar de ondertientjes van tegenwoordig die nog altijd in de veronderstelling verkeren dat het alleen om scoren draait. Niet dat ik Lewandowski zijn doelpunten misgun, maar met spelers als Sané, Gnabry en vooral de vaak verguisde Thomas Müller om zich heen zou het mij ook lukken om met grote regelmaat een balletje erin te prikken. Laatstgenoemde prijkt met afstand bovenaan op de ranglijst Bayern-spelers met de meeste assists, dus dat was in mijn optiek ook een kandidaat geweest. Sowieso een betere keuze dan alweeeer Messi, die week in, week uit als een verzadigd vogeltje over de Franse velden sjokt.
Maar los van Lewandowski en Messi is er slechts één speler die écht de Gouden Bal had mogen, nee moeten krijgen: de aanvoerder van het Deense elftal: Simon Kjaer, en u weet allemaal waarom. Sommige dingen overstijgen nu eenmaal tweeëntwintig spelers en een bal.