Als je gentleman en wondertrainer Ranieri ontslaat, dan degradeer maar, Leicester City!
Afgelopen week ging het op tv alleen maar over de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Gelukkig konden we tussendoor genieten van de Champions League. Toch denk ik dat er veel overeenkomsten zijn tussen politiek en profvoetbal.
In 2012 was Samsom de held toen hij de PvdA in de laatste weken naar 38 zetels leidde. Vier jaar later stond de partij op verlies in de peilingen en kwam er een lijsttrekkersverkiezing. Asscher won en Samsom werd bedankt. Wanneer de huidige peilingen waarheid worden en er geen ‘gamechanger’ komt, zal de PvdA veel zetels verliezen. Ook Asscher kan dan weer een ander baantje zoeken.
Ranieri presteerde vorig seizoen het onmogelijke. Met een groep middelmatige voetballers, waaronder een vaak scorende Vardy, werd hij kampioen van Engeland. Die prestatie had men moeten koesteren bij Leicester. Je hoefde echt geen voetbalkenner te zijn om te voorspellen dat het seizoen erna erg zwaar zou worden. Nu dat inderdaad gebeurt en degradatie dreigt, is Ranieri bij het grofvuil gezet. Hoe oneerlijk moet dat voelen voor deze sympathieke Italiaan? Bij Arsenal is Wenger al 21 jaar aan de macht. We moeten echter al teruggaan naar 2004 voor het laatste kampioenschap. Ook de afstraffingen die Arsenal in de Champions League van Bayern kreeg, veranderden niets. Wenger zit nog steeds op zijn post.
Opportunisme, zowel in de politiek als in het profvoetbal is het een bekend gegeven. Financieel hoeven de genoemde personen zich geen zorgen te maken. Het zijn wel tikken op menselijk vlak. Met politici als Samsom en Asscher heb ik geen compassie. Dat ligt bij Ranieri anders. In het heetst van de strijd om de titel reisde hij vorig jaar even naar Italië om met zijn 96-jarige moeder te lunchen. Zoiets doen politici alleen maar in verkiezingstijd, als er tenminste een camera in de buurt is!